DEVAM:
7. SABAH NAMAZINDA KIRAAT
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ هِشَامِ بْنِ
عُرْوَةَ،
عَنْ
أَبِيهِ،
أَنَّهُ سَمِعَ
عَبْدَ
اللَّهِ بْنَ
عَامِرِ بْنِ
رَبِيعَةَ
يَقُولُ :
صَلَّيْنَا
وَرَاءَ
عُمَرَ بْنِ
الْخَطَّابِ
الصُّبْحَ،
فَقَرَأَ فِيهَا
بِسُورَةِ
يُوسُفَ،
وَسُورَةِ
الْحَجِّ
قِرَاءَةً
بَطِيئَةً،
فَقُلْتُ :
وَاللَّهِ
إِذَنْ
لَقَدْ كَانَ
يَقُومُ
حِينَ يَطْلُعُ
الْفَجْرُ،
قَالَ :
أَجَلْ(
Urve, Amir b. Rebia'
oğlu Abdullah'ın şöyle söylediğini rivayet etti: Ömer (r.a.)'in arkasında
sabah namazını kıldık, namazda ağır ağır Yusuf ve Hac surelerim okudu. Urve der
ki: Abdullah'a:
«— O halde Ömer
(r.a.) şafak atınca kalkıyordu» dedim. O da:
«— Evet,» dedi.